na polowaniu

См. также в других словарях:

• zapolować — dk IV, zapolowaćluję, zapolowaćlujesz, zapolowaćluj, zapolowaćował «wziąć udział w polowaniu, spędzić jakiś czas na polowaniu» Zapolować na dzika …   Słownik języka polskiego

• Потоцкий, граф Лев Станиславович — камергер, литератор, автор мемуаров. Род. в 1799 году в Горы горках, в Белоруссии, и был сыном сенатора воеводы Царства Польского, генерал аншефа Станислава Осиповича Потоцкого и жены его, урожденной графини Соллогуб. По окончании образования в… …   Большая биографическая энциклопедия

• ładunek — m III, D. ładuneknku, N. ładuneknkiem; lm M. ładuneknki 1. «towar ładowany na różnego rodzaju środki transportowe, jak samochody, wagony itp.» Ładunek węgla, zboża. Zrzucić, zabrać ładunek. Jechać z ładunkiem. 2. «materiał wybuchowy znajdujący… …   Słownik języka polskiego

• natłuc — dk XI, natłuctłukę, natłuctłuczesz, natłuctłucz, natłuctłukł, natłuctłuczony, natłuctłukłszy 1. «tłukąc, wiele czegoś zmiażdżyć, rozkruszyć» Natłuc cynamonu, pieprzu. 2. «tłukąc, wiele czegoś rozbić» Natłuc szyb, szklanek. 3. pot. «zabić wiele… …   Słownik języka polskiego

• odtrąbić — dk VIa, odtrąbićbię, odtrąbićbisz, odtrąbićtrąb, odtrąbićbił, odtrąbićbiony 1. «odpowiedzieć na coś trąbieniem» Odtrąbić na sygnał wzywający do powrotu. Odtrąbić komuś na znak zrozumienia. 2. «trąbieniem dać sygnał ukończenia czegoś (zwykle w… …   Słownik języka polskiego

• otrąbić — dk VIa, otrąbićbię, otrąbićbisz, otrąb, otrąbićbił, otrąbićbiony «trąbieniem dać sygnał ukończenia czegoś (zwykle w wojsku, na polowaniu); odtrąbić» Otrąbić zwycięstwo. Otrąbiono koniec polowania …   Słownik języka polskiego

• pokot — m IV, D. u, Ms. pokotocie, blm łow. «zwierzyna ubita na polowaniu i ułożona szeregiem podług hierarchii łowieckiej; rozkład» pokotem «jeden obok drugiego, jeden za drugim; rzędem, szeregiem» Kłaść się, leżeć, padać pokotem …   Słownik języka polskiego

• polować — ndk IV, polowaćluję, polowaćlujesz, polowaćluj, polowaćował 1. «brać udział w polowaniu; zajmować się myślistwem» Polować na dziki, na zające. Polować na grubego zwierza. Polować z chartami, z ogarami, z sokołem. 2. «o zwierzętach, ptakach:… …   Słownik języka polskiego

• postrzelać — dk I, postrzelaćam, postrzelaćasz, postrzelaćają, postrzelaćaj, postrzelaćał, postrzelaćany 1. «spędzić pewien czas na strzelaniu» Trzeba postrzelać dla wprawy. 2. «zranić strzałami kogoś lub coś w wielu miejscach; strzelając poranić, pozabijać… …   Słownik języka polskiego

• powodzenie — n I 1. rzecz. od powodzić. 2. «pomyślny obrót rzeczy, szczęście, sukces, pożądany wynik» Niespodziewane, szalone, wielkie, zasłużone powodzenie. Powodzenie wyprawy. Powodzenie w handlu, w interesach, w nauce, w polowaniu, w zawodzie. Trud,… …   Słownik języka polskiego

• szczuć — ndk Xa, szczuję, szczujesz, szczuj, szczuł, szczuty «podjudzać psa do gonienia i atakowania zwierząt (na polowaniu) albo ludzi» Szczuć psami złodzieja. Szczuć zające. przen. pot. «podjudzać, podburzać kogoś przeciw komuś» Szczuł przeciwko… …   Słownik języka polskiego